روزی مــے رســد بــی تــفــاوتـــے هــایــت
را بــا جــای خــالـــے ام
حــس کــنـــے و شــایــد در دلــت بــا بـــغــض بــگـویـــے :
کــاش ایــنــجــا بــود ...
آن وقــت اســت کـه مــی فــهــمـــے
چـقـدر زود دیــر مـــے شــود ...
و مــن حــتـــے بــه خوابـَت هــم نــمـــے آیـــم ... !