تنهایی ِ من شاید، از نوع ِ نادرش باشد !
تنهایی ِ من پُر صداست...
پچ پچ ِ فکر دارد...
زوزه ی باد هم...
آوای دل تنگی هم که غوغا می کند...
همه اش به کنار !
ملودی ِ دوست داشتنی ام را بگو ، که وقتی اوج می گیرد،
اشک هم عنان از کف می دهد و صدای چک چک اَش سر به آسمان می ساید...
همیشه می گفتی که من متفاوت از دیگرانت بودمآری
دیگر باورم شده
این چنین دل تنگی ها را فقط من تاب می آورم و بس...
چه تجارت ناشیانه ای بود آن همه نازی که من از تو خریدم...
گلم نوشته ات فوق العاده زیبا بود یه جوری درد دل خیلیاست...
ممنون ازت
:* لطف داری
منم از شما ممنونم نرگس عزیز :)
می خنــدم
ســــــاده می گیـــرم
ســــــاده می گــــــذرم
بلنــــد می خندم و با هــــر ســــازی میرقصم
نــه اینکه دل خوشــــــم
نــه اینکه شــــادم و از هفــــت دولت آزاد
مدتـــی طولــانی شکســــتم، زمین خــــوردم
سخــــتی دیدم، گــــریه کردم و حالا
برای " زنـــده مـــاندن" خودم را به "کوچه ی علی چپ" زده ام
روحم بزرگ نیــــست!دردم عمیــق است
می خنـــــــــــدم که جای زخــم ها را نبینـــــی!!