در شب کوچک من
افسوس
باد با برگ درختان میعادی دارد
در شب کوچک من دلهرهء ویرانیست
گوش کن
وزش ظلمت را میشنوی؟
من غریبانه به این خوشبختی مینگرم
من به نومیدی خود معتادم
گوش کن
وزش ظلمت را میشنوی؟
آدم وقـتـی یـه حـس تـکـرار نــشـدنـی رو
بـا یــکـی تـجـربـه مـیـکـنـه ...
قصه از غلط شروع شد
از یه اشتباه ساده
از یه خنده ای که گم شد
توی بغض بی اراده
دست تو یا دست تقدیر
گاهی ادم بد میاره
غصه از غلط شروع شد
من به تو ربطی نداره
سادگیمو تو شکستی
آینه ها دروغ نمیگن
تو ولی خودت نبودی
خود من بودی خود من
شاکیم اما نه از تو
از خودم لجم گرفته
از خودم که بیشتر از تو منو دست کم گرفته
مات ماتم زده از تو
تا ته قصه شکستم
تو به انتها رسیدی
من چمدونم و بستم
باورم میکنی یا نه؟
نمیدونم نمیدونم....
قصه از غلط شروع شد
اینو تو چشمت میخونم
دستان من نمی‌توانند
نه ، نمی‌توانند
هرگز این سیب را عادلانه قسمت کنند !
تو ،
به سهم خود فکر میکنی
من ،
به سهم تو ...
حتی در آستانه ی دروازه های بهشت
از فرط شادی روی بر می گردانم
چون بشنوم که می گویی
« دوستت دارم»
وقتی ...
جایی ...
زمانی...
کوچ من نزدیک است.
دخترک این را گفت
میروم کوه به کوه
میروم دشت به دشت
و تو می اندیشی
که چرا دخترک تنهایت
لحظه ی آخر رفتن
شعری از غم نسرود
دخترک تنها بود
دخترک تنها رفت
دخترک خسته شد از بس که ز غمهایش گفت
او ز غمهایش گفت
و تو خوش خندیدی
و فراموش نمودی
رفتنش نزدیک است
دستت در دست کیست؟
دخترک خوشحال است
دیگر آن پنج انگشت
مثل او تنها نیست
کوچ من نزدیک است
میروم باور کن.
همیشه به انتهای گریه که می رسم
صدای ساده ی فروغ از نهایت شب را می شنوم
صدای غروب غزال ها را
صدای بوق بوق نبودن تو را در تلفن!
آرام تر که شدم
شعری از دفاتر دریا می خوانم
و به انعکاس صدایم در آیینه ی اتاق
خیره می شوم!
در برودت این همه حیرت
کجا مانده ای آخر؟؟؟
خنده ام می گیـرد....
وقتـی پس از مدت ها بی خبری ....
بی آنکــه سـراغـی از این دل آواره بگیـری می گـویـی :
"دلـم بـرایـت تنـگ است "
یــا مـرا بــِه بــازی گــرفتــه ای . . .
یـــا معنـی واژه هــایـت را خــوب نمی دانـی . . .
دلتنگیت ارزانی خودت....!!!
ﻋــﺎﺩﺕ ﻣﯿــﮑﻨﻢ....
ﺑــﻪ ﺩﺍﺷــﺘﻦ ﭼﯿــﺰﯼ ﻭ ﺳــﭙﺲ ﻧﺪﺍﺷــﺘﻨﺶ .....
ﺑــﻪ ﺑــﻮﺩﻥ ﮐﺴــﯽ ﻭ ﺳــﭙﺲ ﺑــﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧــﺶ .....
ﺗﻨــﻬﺎ ﻋــﺎﺩﺕ ﻣﯿــﮑﻨﻢ،ﺍﻣــﺎ ﻓــﺮﺍﻣــﻮﺵ ......ﻧــﻪ .....!